یکی از آنها انسولین است که توسط افراد مبتلا به دیابت نوع 1 و افراد مبتلا به دیابت نوع 2 طولانی تر استفاده می شود. با طولانی شدن بیماری، عملکرد سلول های جزایر B به تدریج کاهش می یابد و قادر به ترشح کامل انسولین نیستند و فقط می توانند برای کاهش قند خون به انسولین اگزوژن تکیه کنند.
دیگری آگونیست GLP-1 است که تولید انسولین را تحریک می کند، تولید گلوکاگون را مسدود می کند، تجزیه گلیکوژن کبد را کاهش می دهد، تخلیه معده را به تاخیر می اندازد و قند خون ناشتا را دو ساعت بعد از غذا کاهش می دهد.
We use cookies to offer you a better browsing experience, analyze site traffic and personalize content. By using this site, you agree to our use of cookies.
Privacy Policy
